Rotsklimmen in Sri Lanka
De grote, grillige rotsen en bergen zijn onbeweeglijk. Ze staan hoog door de tijd heen, veranderen slechts een beetje met het weer en de tijd, en vormen een uitdaging voor de mensheid. Het beklimmen van de hoogten is een onmetelijke sensatie gebleken, omdat het een klimmer in staat stelt zijn overwicht over de elementen te bewijzen. Rotsklimmen is een gevestigde extreme sport waarbij natuurlijke rotsformaties of kunstmatige rotswanden omhoog, omlaag of dwars worden beklommen.
Wat u moet weten voordat u gaat rotsklimmen
Rotsklimmen is mentaal en fysiek veeleisend. Het test kracht, uithoudingsvermogen, evenwicht, vaardigheid en mentale controle, dus wees erop voorbereid. De sport kan erg gevaarlijk zijn zonder de benodigde uitrusting, routebegeleiding en kennis van de juiste klimtechnieken. Controleer je uitrusting altijd twee keer voordat je gaat klimmen. Het is over het algemeen veiliger om in een groep te klimmen dan alleen. Neem een spotter mee in je groep. Een spotter is een gids die vanaf de basis assisteert door advies en waarschuwingen te geven tijdens de route.
Soorten rotsklimmen:
Rotsklimmen kent verschillende soorten en stijlen:
Hulpklimmen: Hulpklimmen is klimmen met behulp van hulpmiddelen die de klim naar boven en beneden bevorderen. De nadruk ligt hierbij op de veiligheid van de klimmer. Hulpklimmen is momenteel de populairste vorm van klimmen op grote wanden en wordt ook wel klasse 6 genoemd. Het heeft een eigen classificatie van A0 tot en met A5.
Vrij klimmen: Dit is de meest gebruikte methode om te klimmen en verwijst naar klimpartijen waarbij de klimmer zijn eigen fysieke kracht en vaardigheid gebruikt, met een vorm van bescherming. Vrij klimmen omvat de volgende klimmethoden:
Bouldering: Vaak gaat het hierbij om korte, lage routes (vaak met rotsblokken) en de klimmer gebruikt geen enkele bescherming, behalve misschien zachte bouldermatten onderaan, uit het zicht van de spotter.
Solo klimmen: Dit betekent alleen klimmen zonder iemand die een klimmer zekert ter bescherming, en is erg gevaarlijk, vooral voor beginners. Het omvat de categorieën diepwater soloklimmen (onbeschermd en zonder touw, maar de kans op een val is in diep water), vrij soloklimmen (klimmen in één persoon zonder touw of bescherming; dit is een dodelijke methode waarbij vallen dodelijk kunnen zijn of ernstig letsel kunnen veroorzaken) en soloklimmen met touw (klimmen met een touw aan het begin vastgemaakt en de klimmer zichzelf zekert).
Voorklimmen: Hierbij laat de klimmer het veiligheidstouw door de ankers onder zich lopen, in plaats van zoals bij topropeklimmen. De partner voert het touw (zekeringen) van onderaf aan zonder onnodige speling en de klimmer klikt het touw onderweg vast aan de ankers. Het is ook iets gevaarlijker dan topropeklimmen. Dit komt doordat de afstand groter is als een klimmer valt, omdat het touw onderin vastzit. Voorklimmen valt in de categorieën multi-pitch klimmen (met een vaste touwlengte en routes verdeeld over meerdere 'pitch' of segmenten), sportklimmen (waarbij de wand is voorzien van bescherming in de vorm van bouten of permanente ankers) en traditioneel klimmen (waarbij ankers en bescherming worden geplaatst tijdens de klim; hoewel de uitrusting dient ter bescherming, helpt het niet bij de beklimming).Beginnersklimmen: klimniveau 5a tot en met 5c. Ervaren klimmers: klimniveau 6a tot en met 7b+.
Bottom Rope klimmen en Top Rope klimmen
- Bij bottom rope climbing (toproping) staat de zekeraar op de grond en loopt het touw als een katrolsysteem door een ankerpunt bovenaan de route. De klimmer heeft het andere uiteinde en de zekeraar trekt het touw strak tijdens de klim, zodat een eventuele val van de klimmer niet ver zal zijn, hooguit een meter, afhankelijk van het gewicht van de klimmer en de lengte en lengte van het touw.
- Top Rope klimmen (Seconding) omvat de bela
