බලන්ගොඩ මිනිසා

මානව වර්ධනයේ ආකල්ප ගමනේ මධ්යස්ථානයක් ලෙස ශ්රී ලංකාව සැලකේ. බටදොම්බලෙන ගුහාව රත්නපුරහි පුරාණ මිනිසාගේ සංවර්ධනය පිළිබඳ වැදගත් සාක්ෂි, ඇතුළුව පුරාණ මිනිසුන්ගේ කල්පිත කාලයට අයත් මානව කපාලයක් හමුවිය. පුළුල් පර්යේෂණ සහ ගවේෂණාත්මක සංචාර මගින් අපගේ පූර්වජයන්ගේ ජීවන රටාව පිළිබඳ නව තොරතුරු හෙළිවී ඇත. මානව වර්ධනය පිළිබඳ නව යුගයක මුල් පියවර ලෙස මෙය සැලකේ.

බලංගොඩ මිනිසා (බලංගොඩ මානවයා), Homo sapiens balangodensis නම් හඳුන්වනුයේ මේසොලිතික යුගයේ ජීවත් වූ මිනිසා ලෙසේය. දත්ත අනුව, බලංගොඩට ආසන්න පුරාවිද්යා ස්ථානයකින් අස්ථි සැටයකි සොයාගෙන ඇත. මෙම නාමය ලැබී ඇත්තේ මෙම අවශෙෂ හමුවූ ස්ථානයට අනුවය.

ගුහාවල සහ වෙනත් ස්ථානවලින් හඹාගත් සාක්ෂි අනුව, බලංගොඩ මිනිසා වසර 38,000 කට පමණ පෙර මුලින්ම පෙනී සිටියය. අවසන් කාලීනව හමුවූ අස්ථි 30,000 BP පමණ වයසක් දක්වයි. එදා දකුණු ඇසියාවෙ තුළ නවීන මානවයන් ජීවත් වී ඇති බවට මෙය පළමු සාක්ෂියයි. එම අස්ථි සමඟ 28,500 BP යි කියන ජ්යාමිතික "මයික්රොලිත්" ඒකක හමුවිය. ලොව පුරා ගල් මෙවලම් පාවිච්චි කළ පුරාණතම සාක්ෂිය මෙයින් සහ ඇෆ්රිකාවෙහි සහයක් වේ.

බලංගොඩ මිනිසා

බලංගොඩ මිනිසා යනු ඉතා උස සහ ශක්තිමත් ශරීරයක් ඇති පුරාණ මිනිසාකි. ඔහුගේ උස සැලකෙන්නේ සෙ.මී 174ක් පමණයි (ගැහැණු සෙ.මී 166ක් පමණ). ඉතා දැඩි පර්යේෂණ මගින් අපගේ පුරාණ පූර්වජයන්ගේ ජීවන රටාව පිළිබඳ විශාල දැනුමක් ලැබී ඇත.

පර්යේෂණ අනුව ඔවුන්ගේ නාසය කුඳුලා, නැඹුරු හිස අස්ථි, තද කපාලය, විශාල දත්, කෙටි කටය සහ ශක්තිමත් පළහ ඉදිකිරීම හඳුනාගෙන ඇත. ගුහාවලින් හමුවූ මානව සිරුරේ අවශේෂ වයස 16,000 අවුරුදු ඉක්මවා ඇත. එම සිරුරේ ව්යුහය විශ්ලේෂණය කළ විට සෘජු මානව සමානතා හඳුනාගෙන ඇත.

එමෙන්ම අද දක්වාත් ශ්රී ලංකාවේ වැදි ජනතාව සමඟ ජානික සබදතාවයක් තිබිය හැකි බව පෙන්වයි. බලංගොඩ මිනිසා කඳු ප්රදේශවල සිට පහත් භූමියට ගොස්, වෙලෙඳපොළේ ජීවත්වීමට පුරාණ ජීවන රටාවෙන් ගොවියෙකු වෙත පරිවර්තනය වී ඇත.

බෙල්ලන්බණ්ඩි පලාස්සෙන් අලියාගේ කකුල් ඇස්ථි තැටි භාවිතයෙන් නිමැවු මයික්රොලිතික අත් කටුවල් හමුවිය. මෘග දත් සහ අස්ථි වලින් නිමකළ කඩුවලද මෙවලම් හමුවිය. වෙනත් ස්ථානවලින් ඔක්කරය, පැළඳුම්, නිදහස් භාවිතය, ගින්නක් භාවිතය සහ නිවාස කිරීමේ ස්ථාන හඳුනාගෙන ඇත.

වෙනත් සන්ස්කෘතික සොයාගැනීම් අතර පුද්ගලික අලංකාර ද්රව්ය සහ ආහාරවල නටබුන් තිබුණි — ගැටලු, මාලු ඇස්ථි, දෑල මාලා, ගෝගල් සිපුණු බිත්තර, මෘදු අස්ථි මෙවලම්, කෙසෙල් වගුර, රටකිරි වගුර ආදී.

සමහර තැන්වල හමුවූ සාගර සීප, දෑල දත් සහ මාලා පෙන්වන්නේ මෙම ගුහාවල ජීවත්වන ජනතාවට 40km ක දුරින් කැලෑ උමුදුවට සෘජු සම්බන්ධතාවයක් තිබූ බවයි. බෙලි ලෙනාවෙන් හමුවු සලකුණුවලින් දැක්වෙන්නේ ලුණු සහිත බඩු කරා ගෙන ආ බවයි.

අධික චලනය, වනාන්තර සම්පත් භාවිතය සහ පරිසරයට ඇගයීම මයික්රොලිතික සංස්කෘතිය සමඟම දිගුකාලීනව තිබුණි. පර්යේෂකයන්ගේ අදහස අනුව හෝර්ටන් ප්ලේන්ස් හි සොයාගත් මයික්රොලිත් මෙම ප්රදේශය මේසොලිතික යුගයේ සිටම වාසස්ථානයක් බව පෙන්වයි.

පුරාණ ගල්ගුහාවල ජීවත්වූ අය වාර්ෂිකව හෝර්ටන් ප්ලේන්ස් වෙත වලකර ගැනීම හා අාරෝහණ සඳහා ගිය බව සිතිය හැක. ඒ ප්රදේශය දිගුකාලීන නවාතැන් ස්ථානයක් නොවී, තාවකාලික කාම්බිං ස්ථානයක් වී තිබේ.

අවසාන පලයස්තෝසීන් සමයේ, වනාන්තර වල දක්නට ලැබූ කෙසෙල්, රටකිරි ආදී සම්පත් භාවිත කර ඇත. ඉන් අනතුරුව ගොවිතැන දැනට පවතින කාලයට පරිවර්තනයවිය.

බලංගොඩ මිනිසාගේ ඉතිහාසය

මානව හැසිරීම් අලුත්කම සහ ප්රාග්-ඇසියාවට මිනිසුන් පැමිණීම පිළිබඳ සාක්ෂි පාර්ශ්වයේ late Pleistocene කාලයෙන් හඳුනාගෙන ඇත. ඇඩම්ස් ප්රීජ් සහ Palk Strait වසර 7000කට පෙර ජලයට මතු වීමට පෙර, මිනිසුන් සහ සතුන් ශ්රී ලංකාව සහ ඉන්දියාව අතර ගමන් කළහ.

හම්බන්තොට දිස්ත්රික්කයේ බුන්දලා ආසන්නයේ පුරාණ සතුන්ගේ අස්ථි හමුවී ඇත. මධ්යම පාලියෝලිතික යුගයට අයත් ඍණ පරීක්ෂාකරණ මෙවලම් හමුවිය. විද්වතුන්ගේ අදහස අනුව, ශ්රී ලංකාවේ පුරාණ මිනිසුන් 300,000–500,000 BP කට පෙර ජීවත් වී ඇත.

දකුණු ඇසියාව පුරා මිනිසුන් විසින් ජනාවාස කර ඇති බවට තොරතුරු ඇත. ඉන්දියාවේ සිට හමුවූ 200,000 BP කට අයත් කපාලයක් "නර්මදා මිනිසා" ලෙස හඳුනාගෙන ඇත. Deraniyagala විසින් 1955දී "Homo sapiens balangodensis" නම් යෝජනා කළා.

බලංගොඩ මිනිසා පිළිබඳ සාක්ෂි

අවසන් 40,000 BP කාලයේ අස්ථි වාර්තා පෙර කාලයන්ට වඩා සම්පූර්ණය. නවීන මානවයන්ගේ පළමු අස්ථි සාක්ෂි මෙයයි.

කළුතරහි පිහිටි "ෆා හීන්" ගුහාවෙන් පුරාණතම මානව අස්ථි හමුවී ඇත. මෙම ගුහාව භාවිතා කළේ ශ්රී ලංකාවට බුද්ධග්රන්ථ සඳහා පැමිණි චීන භික්ෂූන් විසිනි. කාබන් පරීක්ෂණ මගින් 34,000 සිට 5,400 BP දක්වා මෙහි ජීව විශ්රාමයක් පැවති බව සනාථ විය.

ශ්රී පාද ප්රදේශයේ "බටදොම්බ ලෙන" ගුහාවලින් වටිනා පුරාවිද්යා අයිතම හමුවිය.

1930 දී පවතින පළමු සොයාගැනීමේදී ළමයක සහ වැඩිහිටි කිහිප දෙනෙකුගේ අස්ථි හමුවිය. 1981 දී තවත් මානව අස්ථි සහ මයික්රොලිත් හමුවිය.

කිතුල්ගල, බෙලි ලෙනාව සහ බුන්දලා වෙරළ ප්රදේශවල හමුවූ මයික්රොලිත්, ලොව තුළ ඇති පුරාණතම මයික්රොලිත් අතර වේ. ඉන්දියාවේ 24,500 BP කට අයත් මයික්රොලිතික නාඳුනන්නට ලැබී ඇත.

සබරගමුව සහ ඌව ප්රදේශවල හමුවූ දත්ත අනුව මයික්රොලිතික මෙවලම් යුගය ක්රි.පූ. 6 වන සියවස දක්වා පවතින ලදී.

බෙලි ලෙනාව සහ බෙල්ලන්බණ්ඩි පලාස්සාවෙන් මිනිසෙකුගේ අස්ථි අංශ සොයාගත්හ. කාබන් පරීක්ෂණ අනුව 12,000 BP සහ 6,500 BP වයසක් දක්වයි.

වැද්දා ජනතාව සමඟ සම්බන්ධතාවය

ඉතිහාසික වාර්තා පෙන්වන්නේ, ශ්රී ලංකාවේ වැදි ජනතාව යනු ගුහාවල ජීවිතය ගෙවන වනයේ සටන්කරුවන් බවයි. ඔවුන් වනාන්තර මීපැණි සහ මස්, ගම්වල් සන්නිවේදනය සඳහා හුවමාරු කළහ. Deraniyagala අනුව, බලංගොඩ මිනිසා වැද්දා ජනතාවගේ සහ සමහර සිංහල කුලයන්ගේ සෘජු පූර්වජයයි.

සමහර වැද්දා කණ්ඩායම් පසුව ගම් වල ජීවත් වී 있으며, ඇසළ කරළියේ යුද්ධවලදී සටන්කරුලත් වී ඇත.

වැද්දා ජනතාවට අඩු උස, තද කපාලය, විශාල දත්, සහ වැඩි ප්රමාණවත් උපුටාගත් අස්ථි ව්යුහය ඇත. ජනික පර්යේෂණ පෙන්වන තරහ, ඔවුන්ගේ DNA, සිංහල සහ ලංකාවේ දෙමළ ජනතාවට ඉන්දීය දෙමළයන්ගෙන් වඩා සමීපයි.

බලංගොඩ මිනිසාගේ ජානික ලක්ෂණ අදත් ශ්රී ලංකාවේ සිවුර දරා සිටින බව සිතිය හැක.

බලංගොඩ මිනිසා ක්රි.පූ. 500 දක්වා ජීවත් වී ඇතැයි සිතෙයි. ඉන්දියානු ජනතාව පැමිණීම සමඟ ඔවුන් අඩු වී ඇත.