Park Narodowy Lahugala Kitulana
Park Narodowy Lahugala Kitulana jest jednym z najmniejszych parków narodowych w Sri Lance. Pomimo niewielkiej powierzchni, park stanowi ważne siedlisko dla słoni lankijskich oraz endemicznych ptaków Sri Lanki. Park narodowy obejmuje zbiorniki wodne Lahugala, Kitulana i Sengamuwa, które ostatecznie wpadają do rzeki Heda Oya. Park został uznany za rezerwat przyrody 1 lipca 1966 roku, a obszar chroniony został przekształcony w park narodowy 31 października 1980 roku. Lahugala Kitulana znajduje się 318 km na wschód od Kolombo.
Roczna suma opadów w tym regionie wynosi około 1650 milimetrów. Monsun północno-wschodni trwa od listopada do grudnia, a dwa okresy suche trwają od maja do października oraz od stycznia do marca. Teren parku jest płaski, z okazjonalnymi wystąpieniami skalnych wychodni. W pobliżu znajduje się klasztor Magul Maha Vihara, który został zbudowany z okazji małżeństwa króla Kavantissy z księżniczką Viharamahadevi. Później wierzono, że klasztor ten został przekazany społeczności mnichów (Sangha). Roślinność parku narodowego klasyfikowana jest jako suche lasy zawszezielone strefy suchej Sri Lanki. Dominującym gatunkiem trawy, Sacciolepis interrupta, jest głównym źródłem pożywienia dla słoni.
Ten park narodowy jest tradycyjnie wykorzystywany przez słonie jako teren do żerowania. Stado liczące 150 słoni przyciąga trawa Sacciolepis interrupta, która jest powszechna wokół zbiornika Lahugala. W parku można spotkać także inne ssaki, takie jak endemiczny makak Toque (Toque Macaque), długonogi szary langur (Tufted Gray Langur), niedźwiedź leniwiec (Sloth Bear), złoty szakal (Golden Jackal), kot rdzawospotny (Rusty-spotted Cat), kot wędkarski (Fishing Cat), lampart lankijski (Sri Lanka Leopard), dzik (Wild Boar), sambar indyjski (Indian Muntjac), jeleń osiowy lankijski (Sri Lankan Axis Deer), jeleń sambar lankijski (Sri Lankan Sambar Deer), pangolin indyjski (Indian Pangolin) oraz zając indyjski (Indian Hare). Wiele ptaków wodnych spotykanych w Lahugala Kitulana to pelikan wielki (Great White Pelican), czapla fioletowa (Purple Heron), żuraw malowany (Painted Stork), żuraw mały (Lesser Adjutant), gatunki z rodzaju Anas (Anas spp.), orzeł morski białobrzuchy (White-bellied Sea Eagle), rybołów szary (Grey-headed Fish Eagle), zimorodek zwyczajny (Common Kingfisher), zimorodek o dziobie jak dziób żurawia (Stork-billed Kingfisher) oraz zimorodek białoszyi (White-throated Kingfisher). Pelikan spot-billed (Spot-billed Pelican), otwieracz azjatycki (Asian Openbill) i żuraw włochatokrzydły (Woolly-necked Stork) również odwiedzają mokradła. Ostatnia obserwacja kaczki z garbem (Knob-billed Duck), uznawanej obecnie za wymarłą na Sri Lance, miała miejsce tutaj. Endemiczne ptaki, takie jak malkoha czerwonotwarzowa (Red-faced Malkoha) i kuropatwa lankijska (Sri Lanka Spur Fowl), również występują w parku.
Fundacja Ochrony Dzikiej Przyrody Sri Lanki (Wildlife Conservation Society) rozpoczęła projekt budowy elektrycznego ogrodzenia, które ma chronić cztery wioski znajdujące się w pobliżu południowej granicy parku. Kłusownictwo, wycinka drzew, zbieranie drewna na opał i wypas zwierząt to główne zagrożenia dla parku.
Inne Parki Narodowe
Park Narodowy Yala, Park Narodowy Udawalawe, Park Narodowy Minneriya, Park Narodowy Wilpattu, Park Narodowy Wasgamuwa, Park Narodowy Kumana, Park Narodowy Bundala, Park Narodowy Kaudulla, Park Narodowy Gal Oya, Park Narodowy Kalawewa, Park Narodowy Lunugamvehera, Park Narodowy Pigeon Island, Park Ekologiczny Hurulu, Park Narodowy Lahugala Kitulana, Park Narodowy Maduru Oya
