Wspinaczka skałkowa na Sri Lance
Ogromne, urwiste skały i góry są niewzruszone. Stoją dumnie przez wieki, zmieniając się nieznacznie pod wpływem pogody i epoki, i stanowią wyzwanie dla ludzkości. Wspinaczka na te szczyty okazała się nieocenionym przeżyciem, ponieważ pozwala wspinaczowi zapanować nad żywiołami. Wspinaczka skałkowa to uznany sport ekstremalny, który polega na wspinaniu się, w górę, w dół lub w poprzek, po naturalnych formacjach skalnych lub sztucznych ścianach skalnych.
Co musisz wiedzieć zanim spróbujesz wspinaczki skałkowej
Wspinaczka skałkowa jest wymagająca zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Testuje siłę, wytrzymałość, równowagę, umiejętności i kontrolę umysłu, więc bądź na to gotowy. Sport ten może być bardzo niebezpieczny bez niezbędnego sprzętu, wskazówek dotyczących trasy i znajomości prawidłowych technik wspinaczkowych. Zawsze sprawdzaj swój sprzęt dwa razy przed rozpoczęciem wspinaczki. Ogólnie rzecz biorąc, bezpieczniej jest wspinać się w grupie niż w pojedynkę. Do swojej grupy powinieneś dołączyć obserwatora. Obserwator to przewodnik, który pomaga z bazy, udzielając rad i ostrzeżeń na trasie.
Rodzaje wspinaczki skałkowej: Wspinaczka skałkowa może mieć kilka odmian lub stylów:Wspinaczka z asekuracją to wspinaczka z asekuracją, która polega na użyciu urządzeń ułatwiających poruszanie się w górę i schodzenie. Koncentruje się na bezpieczeństwie wspinacza. W związku z tym wspinaczka z asekuracją jest obecnie najpopularniejszą formą wspinaczki na dużych ścianach i jest również nazywana wspinaczką klasy 6. Ma ona swoją własną klasyfikację od A0 do A5.
Wspinaczka wolna: Jest to najpowszechniej stosowana metoda wspinaczki, która polega na wykorzystaniu własnej siły fizycznej i umiejętności wspinacza, a także na wykorzystaniu dodatkowego sprzętu asekuracyjnego. Wspinaczka klasyczna obejmuje następujące metody wspinaczki:
Bouldering: Często są to krótkie, niskie drogi (często z głazami), a wspinacz nie korzysta z żadnej asekuracji, z wyjątkiem ewentualnie amortyzowanych podkładek boulderingowych u podstawy, z dala od obserwatora.
Wspinaczka solo: Oznacza to samotną wspinaczkę bez asekuracji i jest bardzo niebezpieczna, zwłaszcza dla początkujących. Wyróżnia się wspinaczkę solo na głębokiej wodzie (bez asekuracji i liny, ale potencjalne upadki mogą nastąpić do głębokiej wody), wspinaczkę free solo (samodzielna wspinaczka bez liny i asekuracji, metoda ta jest śmiertelnie niebezpieczna, gdzie upadki mogą zakończyć się śmiercią lub spowodować poważne obrażenia) oraz wspinaczkę solo z liną (wspinaczka z liną zabezpieczoną na początku i asekuracją wspinacza).
Wspinaczka prowadząca: Polega ona na przeciąganiu liny asekuracyjnej przez punkty asekuracyjne znajdujące się poniżej, zamiast jak we wspinaczce z górną liną. Partner podaje linę (punkty asekuracyjne) od dołu bez zbędnego luzu, a wspinacz wpina linę w punkty asekuracyjne po drodze. Jest to również nieco bardziej niebezpieczne niż wspinaczka z górną liną. Dzieje się tak, ponieważ w przypadku upadku wspinacz ma większą odległość, ponieważ lina jest zamocowana poniżej. Wspinaczka z prowadzeniem dzieli się na wspinaczkę wielowyciągową (z liną o stałej długości i drogami podzielonymi na kilka „wyciągów” lub segmentów), wspinaczkę sportową (gdzie ściana ma asekurację w postaci spitów lub stałych punktów asekuracyjnych) oraz wspinaczkę tradycyjną (umieszczanie punktów asekuracyjnych i asekuracji podczas wspinaczki, stąd, chociaż sprzęt służy do asekuracji, nie ułatwia wspinaczki).Skala dla początkujących: 5a do 5c. Skala dla doświadczonych wspinaczy: 6a do 7b+
Wspinaczka po linie dolnej i górnej
- Wspinaczka z dolną liną (Top Roping) polega na tym, że asekurujący znajduje się na ziemi, a lina przechodzi przez punkt asekuracyjny na szczycie drogi, niczym w systemie bloczków. Wspinacz trzyma drugi koniec liny, a asekurujący napina ją podczas wspinaczki, tak aby ewentualny upadek nie był zbyt duży – maksymalnie metr, w zależności od wagi wspinacza oraz długości i rozciągliwości liny.
- Wspinaczka z górną liną (Seconding) polega na wspinaniu się na górę
